Քարոզչական գազար

ՈՒ հիմա նույն ՔՊ-ի իշխանության ամենաառանցքային դեմքերից մեկը՝ ԱԳ նախարարը, որն ուղիղ գծով Փաշինյանի արտաքին քաղաքական հանձնարարությունների կատարողն է, Ռուսաստանի ԱԳ նախարարի կողքին կանգնած, անմեղ-չքմեղ տոնայնությամբ ասում է՝ չէ՜, ի՞նչ ԵՄ, ի՞նչ հայտ, ի՞նչ անդամակցել... ա՜յդ էր պակաս: Մի խոսքով՝ չկա նման թեմա, հարցը փակված է:

Դեռ մի քանի ամիս առաջ, երբ հանրային քաղաքական օրակարգ բերվեց հիշյալ օրինագիծը, ոչ իշխանական մեկնաբանները գրեթե միաբերան նշում էին, որ այն մի քանի նպատակ է հետապնդում, որոնցից ոչ մեկը ԵՄ-ին իրապես անդամակցելու հետ կապ չունի:

Առաջին, խոսքը քարոզչական հերթական հնարքի մասին է, հանրության՝ «դեպի Եվրոպա մղվող» մի մասի բարեհաճ տրամադրությունը շահելու համար: Երկրորդը, որ Փաշինյանի համար ավելի կարևոր էր, իրեն բացահայտորեն սատարող, այսպես կոչված, «արևմտամետ շրջանակների» սիրտը շահելն է, նրանց «փշի-փշի անելն» ու իրենց ծառայելու տիրույթում պահելը:

Երրորդը, նման հռետորաբանությամբ Ռուսաստանի հանդեպ «մանր անախորժություններ» անելը, թերևս:

ՈՒ մեկ էլ, խնդրեմ, ընդամենը 1-2 նախադասությամբ այդ ամենը «ջրվում» է:

Իսկ ջրողն էլ հենց Փաշինյանի ԱԳ նախարարն է: Այսինքն, իրենց՝ օդում հյուսած «դղյակը» հենց իրենց ձեռքով էլ քանդեցին:

Եթե ի մի բերենք Փաշինյանի ու նրա իշխանության մոտեցումը, ապա, բացի այն, որ անհարմար ու տհաճ բան է ստացվում, նաև այսպիսի գրոտեսկային պատկեր է ձևավորվում.

երկուշաբթի՝ «գնում ենք Եվրամիություն»,

երեքշաբթի՝ «չէ՛, չենք գնում»,

ուրբաթ՝ «վա՜յ, ախր, էդ ե՞րբ ենք ասել, թե գնալու ենք...»: Նման իշխանությանը ո՞վ կարող է լուրջ վերաբերվել կամ լուրջ ընդունել:

Բայց չարաչար սխալվում են նրանք, որ կարծում են, թե՝ վերջ, այս շրխկան բացահայտում-մերկացումով հարցը փակվեց:

Այդպես կարծողները երևի լավ չեն ուսումնասիրել Փաշինյանի գործելաոճը:

Առաջիկա ընտրությունների շեմին (արտահերթ, հերթական՝ կարևոր չէ) Փաշինյանն ու ՔՊ-ն էլի ու էլի են խաղացնելու «Եվրամիությանն անդամակցելու», այսպես ասենք, քարոզչական գազարը:

Կփորձեն համենայն դեպս:

Արմեն ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ